1 m a t 1 t a y t
Adeta derin bir meditasyona geçiş yaptığım hocamın yoga seansı sonrasında yatağıma uzandım ve dökülmek istedim. Aynı hocamın bu akşamki seansı için dediği gibi, konu yok, konsept yok. Ders kendini oluşturacak dedi. İşte bu yazı da kendini oluşturacak. Kelimeler zihnimden parmaklarıma döküldükçe.
Hafta sonu boyunca devam eden yoga uzmanlaşma eğitimi sonrası yine binbir çeşit düşünce ve his arasında gidip geliyorum. İki gün boyunca konumuz hepimiz tarafından ilgi çekici bulunan handstand idi.
Geçen haftalarda bitirdiğim ve iki hafta geçmesine rağmen henüz etkisinden kurtulamadığım kitapta -bir önceki yazıda kitabı paylaşmıştım- yoga ya dair; önce bir halka çizip onu unutup, silip tekrar yeni bir halka çizmek gibidir şeklinde bir tanım vardı. Tabii ki çok daha etkilyeci bir şekilde söylenmişti. Benim aktarımım yavan kaldı.Fakat ben kendi payıma alacağımı aldım. Hem yoga adına hem de yaşam adına.
Ve sordum…
Kendini çizmek ve sonrasında tamamiyle unutup, silmek ve yeniden çizmek mümkün mü ? Kendimizi dahi kategorileştirdiğimiz yaşam içinde herşey için bu silip baştan çizme mümkün olabilir mi ? Akıl sınıflandırmaya bayıldığı herşey için bildiğini unutup yenisini yaratabilir mi ? Kendisi dahil.
Her şeye söz gerekmez…
Bambaşka bir konu üzerine yazmayı düşünürken gözüm yoga ile ilgili yazdığım ilk ve tek yazıya ilişti. Şöyle demişim ”benim için şifa olan yoga…”
Hemen sonrasında hocamın yakın zamanda söylediği, duyduğum ilk anda kulaklarımda bomba etkisi yaratan şu sözleri düşündüm yine ”Yoganın iyi gelmesi, şifa olarak adlandırılması acemilik devridir. Ancak bu devri geçtikten sonra yoga yapıyorum diyebilirsin”. Tam bu cümleler olmasa da buna yakın bir şeydi.
Acemilik devrini geçip geçmediğimi söyleyebilecek kişi ben değilim. Bir şeyleri geçip geçmemekle de ilgili değilim. Ama diyebilirimki, yogayı artık ”bana iyi gelen bir şey” olarak adlandırmıyorum. İyi gelmediğinden, artık şifa getirmediğini düşündüğümden değil. Bu şekilde açıklanamayacağından.Belki yogayı şifa olarak nitelendirdiğimde her şey daha netti kafamda. Kendime göre o zamanlar yoganın benim için ne olduğunu biliyordum. Şu an ise, onunla ilgili hiçbir şey den emin olmadığımdan her hangi bir nitelendirme yapmaktan kaçınıyorum.
Bildiğim tek şey varsa o da henüz hiçbir şey bilmediğim.
Esasında bugün yaz boyu tutmayı düşündüğüm bir günlük oluşturma fikri ile oturmuştum defterimin başına. İnsanın yazları çoğunlukla -aşk,ölüm acısı falan çekmiyorsanız- kışa göreceli olarak daha bir tutkulu, eğlenceli geçer. Bu yazında son on senedir yaşadığım en özgür ve saldım çayıra zamanları içerdiğini düşününce, onu yazmak ve yıllar sonra otuzumun yazında neler yapmışım diye bir sevinip bir hüzünlenerek okumak istediğimi farkettim.
